Η Βοκαμβίλια μας σκαρφάλωσε τα κάγκελα
Το κόκκινο της μια φωτιά που μας φωνάζει
Μικρή γαζία χίλια αστέρια εκεί μερόνυχτα
Σαν δεκαοχτάχρονο κορίτσι κάνει νάζι
Γύρω τριγύρω όλη η φύση γέμισε έρωτα
Χρωματιστές χίλιες εκρήξεις σπίθα σπίθα
Νύχτα μυρίζει το ζευγάρι που ζευγάρωσε
Κι όπου κοιτάς σε απατάει μια αλήθεια
Μεσ’ στο αυγουστιάτικο το φως όλα τα λάθεψα
Αφού στα ουράνια τα ΄χεις μπλέξει όλα Θέ μου
Και ζαλισμένος μεσ’ στο φως αναρωτήθηκα
Αν είναι ο ήλιος ή φεγγάρι πανωθέ μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου