Στα δυο λαγόνια σου ανθίζανε χαρές
Και πριν στεγνώσει το μακρόσυρτο φιλί μου
Ζούσα και πέθανα αμέτρητες φορές
Κι ήταν η νύχτα , όλη νύχτα ένα χάδι
Και μες το χάδι ζούσε ο πόθος μας κρυφός
Που άναβε φώτα σαν αστέρια στο σκοτάδι
Και το κρεβάτι μας πλημμύριζε από φως
Μυρωδικά σεντόνια σε αμάραντα κρεβάτια
Θεέ μου συ πανωθέ μου κι αχ να ‘χα χίλια μάτια
Αμάραντα κρεβάτια μυρωδικά σεντόνια
Κάθε στιγμή μαζί της ας ήταν χίλια χρόνια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου